Thuis aan de slag met je kinderen!

Daar zitten we dan, met alle kinderen thuis. Natuurlijk kunnen we 3 weken in een vakantiestemming gaan rondbanjeren, maar van een beetje structuur en leren worden mijn kinderen wel gezelliger. We moeten de weken toch zien door te komen met ze. Vanaf morgen hebben we ook huiswerk voor ze, maar ik zie het ook als een mogelijkheid om nieuwe dingen uit te proberen en ze nieuwe dingen te leren. Naast rekenen, taal en schrijven zijn we dus ook bezig met het bedenken van opdrachten en activiteiten op het gebied van programmeren, bouwen, buitenspelen, leren leren, koken, (moes)tuinieren

Hier onder deel ik graag tips voor thuis met jullie. Links en ideeën voor thuis, voor schoolwerk maar ook voor leuke activiteiten. Ik zal deze lijst blijven aanvullen als ik nieuwe dingen ontdek. Hebben jullie onmisbare tips dan hoor ik ze graag!

Heutink, lesboekjes voor thuis

https://www.heutinkvoorthuis.nl/nl/thuis-leren-als-de-school-dicht-is/page/1528/?utm_source=facebook&utm_medium=facebook&utm_campaign=facebook%20informatief&utm_content=PAGINA_thuis-leren-als-de-school-dicht-is

Zwijsen thuislessen estafette

https://www.zwijsen.nl/in/thuislessen-estafette

Zwijsen thuislessen veilig leren lezen

https://www.zwijsen.nl/in/thuislessen-veilig-leren-lezen

24 binnenspeelideeën

https://clubvanrelaxtemoeders.nl/24-binnenspeel-ideeen-van-tantezjos/?fbclid=IwAR1xQFY4cJTNsma-kmsgk6pEGcUGQKVHs-_O0HrAkgRPhILPFVOV1Bg7OB4

10 musea die je online kunt bezoeken

1. Pinacoteca di Brera – Milano https://pinacotecabrera.org/

2. Galleria degli Uffizi – Firenze https://www.uffizi.it/mostre-virtuali

3. Musei Vaticani – Roma http://www.museivaticani.va/content/museivaticani/it/collezioni/catalogo-online.html

4. Museo Archeologico – Atene https://www.namuseum.gr/en/collections/

5. Prado – Madrid https://www.museodelprado.es/en/the-collection/art-works

6. Louvre – Parigi https://www.louvre.fr/en/visites-en-ligne

7. British Museum – Londra https://www.britishmuseum.org/collection

8. Metropolitan Museum – New York https://artsandculture.google.com/explore

9. Hermitage – San Pietroburgo https://bit.ly/3cJHdnj

10. National Gallery of art – Washington 

Digitale concertzaal Berliner philharmoniker

https://www.nga.gov/index.htmlhttps://www.berliner-philharmoniker.de/en/titelgeschichten/20192020/digital-concert-hall/

Proefjes voor kinderen

https://www.proefjes.nl

Oefenen met lezen

Http://Leestrainer.nl

Oefenen met sommen maken

Http://sommenmaker.nl

Oefenen met schoolvakken

Http://junioreinstein.nl

Programmeren

https://code.org/

De pokkenpokken, met een groot gevolg

Het is al een hele tijd geleden sinds mijn laatste blog. Hoe graag ik het ook allemaal bij wilde houden, het ging even niet, het leven kwam er tussen. Eerst nam ik een kleine pauze omdat de slapeloze nachten me begonnen op te breken en ik wilde bloggen omdat ik het vooral leuk vond en dat even niet meer vond. Daarna ging ik zelf een revalidatietraject in vanwege mijn chronische vermoeidheid. Ja dat was dus al voor dat slaapgebrek. Best een intensief traject. Vervolgens werd het belangrijkste onderwerp van mijn blogs, degene die die luiers draagt, hartstikke ziek.

Even vast een waarschuwing, het is een lang verhaal.

Eerst kreeg hij, met 8 maanden, de waterpokken, beroerd was hij er van, jeuk, koorts, veel huilen en weinig slapen. Hij zat helemaal onder, vooral in zijn luier, echt zo zielig. Ik heb echt overwogen om even over te stappen op wegwerpluiers, maar ik kon me ook niet voorstellen dat de plastic-achtige synthetische luiers echt zouden helpen om de boel rustiger te maken.

Toen de hele waterpokkenbende weer rustig was en hij slechts nog wat littekens had en alle korstjes wel zo’n beetje weg waren werd hij weer ziek. Het begon op een maandagavond met gillen, de hele avond gilde hij, ik wist zeker dat hij pijn had, we gaven hem een zetpil maar hij bleef gillen. Tegen twaalven werd hij rustig en viel in slaap.

Die nacht sliep hij door, het was de 3e keer in de 9 maanden dat hij oud was. Hij was vast erg moe van al het gillen dachten wij. Om 7 uur gaf ik hem de borst en daarna viel hij weer in slaap. Ja dacht ik, hij is echt moe. Mijn schoonmoeder kwam oppassen zodat ik naar de revalidatie kon. Hij sliep nog steeds. En toen ik terug kwam om 12 uur lag hij nog steeds in bed.

Ik vertrouwde het niet, zo lang sliep hij nooit achter elkaar. Ik vond hem in bed, apathisch liggend, ogen open en starend naar de matras. Ik schrok, maar even later reageerde hij weer normaal. Ik dacht dat ik het me verbeeld had.
Die dag had hij af en aan afwezige momenten. Hij sliep veel. Het klopte niet maar omdat hij steeds weer normaal deed tussendoor twijfelde ik. Tot hij ’s avonds weer een lang moment onaanspreekbaar was. Ik belde de huisartsenpost en mocht gelijk komen.

Daar aangekomen lag hij te slapen maar we moesten lang wachten. Vlak voordat de huisarts ons binnen riep werd hij wakker. Hij reageerde levendig op het onderzoek, hij probeerde de stethoscoop te pakken en keek helder uit zijn ogen. Hij zag er goed uit, alles klonk goed, mocht hij koorts krijgen dan moest ik bellen.
Het was een flitsbezoek, toen ik buiten stond dacht ik pas weer aan de filmpjes die ik gemaakt had. Het was zo snel gegaan dat ik mijn zorgen nauwelijks had kunnen uitspreken. Maar ja, hij zag er inderdaad goed uit op dat moment, en wat kon er nou mis zijn dan?

De dagen daarna werd het weliswaar minder, maar hij bleef gekke buien houden waarbij hij ineens afwezig was. Op vrijdag was voor mij de maat vol en belde ik mijn eigen huisarts. Ineens zag ik het niet meer zitten om zo het weekend in te gaan. Ik maakte me zorgen en wilde graag een dubbelcheck voordat we met een groep vrienden een weekendje weg zouden gaan.

We konden om 17 uur terecht bij de huisarts, mijn man ging de kinderen van school halen en vast richting de locatie van het weekend een half uur rijden bij ons vandaan. Ik zei dat ik dan wel al mijn en Fosses spullen voor het weekend bij me wilde hebben. Ik zei dan wel tot straks, maar eigenlijk vertrouwde ik het allemaal niet zo en was ik er redelijk zeker van dat we die nacht in het ziekenhuis zouden zijn. Terwijl naast me ondertussen een hartstikke vrolijk mannetje zat, maar ja, wel eentje met hele rare afwezige momenten.

De huisarts nam de tijd voor ons en ik liet een filmpje zien van die ochtend. Ja zei ze, dit is raar, dit ziet er uit als iets epileptisch, ik ga je doorsturen naar de spoedeisende hulp. Het was gek maar ik voelde me eigenlijk vooral opgelucht. Opgelucht omdat ze me zo serieus nam.

Op de spoedeisende hulp was het vervolgens ontzettend druk, de neuroloog die bij ons was werd gelijk weer weggeroepen, de kamer waar we zaten moest vrij snel daarna leeggemaakt worden voor een groter spoedgeval. Fosse zat lekker te spelen, het was prima. In de gastenkamer waar we zaten waren we niet de enige, daardoor kon de neuroloog, toen hij eindelijk vrij was, niet met ons praten, er was geen kamer vrij waar dat wel kon. Fosse vermaakte zich wel en mijn avondeten bestond uit het pak crackertjes wat ik gauw nog meegegrist had voor ik op weg ging naar de huisarts, wetende dat het op de spoedeisende hulp best wel eens lang kan duren.

Om 22 uur was daar uiteindelijk de neuroloog en kon hij rustig praten en Fosse onderzoeken. Ik liet hem het filmpje zien van die ochtend. Ja, dat lijkt inderdaad iets epileptisch, we gaan jullie opnemen en een EEG maken vannacht.

De volgende ochtend bleek dat hij weliswaar geen nieuwe aanvallen had gehad, maar dat er wel op 1 plek verminderde activiteit te zien was. Het was inmiddels zaterdag, in de pauze van het personeel van de radiologie werd een mri gemaakt, papa ging met Fosse mee en Fosse, die we lekker moe hadden gemaakt, viel prompt in slaap.

Die middag kregen we de uitslag, Fosse had een herseninfarct gehad, de epileptische activiteit kwam daar vandaan. Het infarct was vermoedelijk ontstaan door het waterpokkenvirus wat naar zijn hersenen was gegaan en daar een ontsteking had veroorzaakt waardoor de vaten waren gaan vernauwen. Het is zeldzaam vertelden ze ons en Fosse heeft gewoon dikke pech gehad. Met de ambulance werden we naar het Sophia kinderziekenhuis gestuurd voor verder onderzoek.

Fosse viel prompt weer in slaap terwijl ik voorin zat omdat ik anders wagenziek werd.

In het Sophia volgden onderzoekjes en gesprekken, hij kreeg een ruggenprik om hersenvocht (liquor) af te nemen. Uit dat hersenvocht moest blijken of het herpes Zoster virus (de waterpokken) inderdaad daarin zat. Fosse kreeg medicatie, kepra tegen de epileptische aanvallen, Zovirax om de virale infectie veroorzaakt door de waterpokken tegen te gaan en prednison om te voorkomen dat het nog erger zou worden.

Uit de gesprekken met de neuroloog en de andere artsen bleek dat het infarct een groot infarct was met mogelijk blijvende schade. Zijn linkerarmpje gebruikte hij niet, maar daar zat ook een infuus in. Verder zag je niet zo veel aan hem, maar in die dagen merkten we het wel. Hij zag niks aan de linkerkant. Het rechter gezichtscentrum in de hersenen was aangetast en alles wat links voorbij zijn neus was werd door hem niet geregistreerd. Vijf gevallen per jaar van een herseninfarct na de waterpokken zagen ze op de neurologie-afdeling van het Sophia kinderziekenhuis. Ontzettend weinig dus. Hele dikke pech voor Fosse.

Ik vertel deze gebeurtenissen nu als een opsomming van feiten, maar we waren natuurlijk erg geschrokken. Al was ik de eerste dagen vooral opgelucht, omdat ze ons serieus namen. De zorgen had ik al dagen lang dus in eerste instantie was ik weliswaar geschrokken maar blij dat we geholpen werden. Ik leefde in een ziekenhuisroes en om daar door te komen moet je bij de dag leven. Als ik toen had geweten dat we in totaal 2,5 week in het ziekenhuis zouden zitten was ik echt gaan gillen.

Fosse was ondertussen gelukkig zijn levendige zelf, hij kreeg geen nieuwe epileptische aanvallen en op dag 3 in het ziekenhuis besloot hij om voor het eerst zelf te gaan zitten. Dat zijn ene arm in een spalk zat vanwege het infuus hield hem niet tegen en zoiets futiels als een herseninfarct ook niet. De artsen waren verbaasd want normaal zagen ze achteruitgang of op zijn minst stilstand. Mijn kanjer liet ons gewoon zien dat hij heel sterk is.

Inmiddels zijn we een half jaar verder en weet ik, de zorgen gaan niet weg voorlopig. Hij heeft linkszijdige hemianopsie, dat gaat waarschijnlijk niet meer over, hij is dus linkszijdig blind, slechtziend dus ook. We merken het natuurlijk wel aan hem, maar als je het niet weet zie je het niet. Dat hij toevallig nou net links over dingen struikelt en tegen dingen aanbotst zien wij omdat we het weten, maar voor een buitenstaander is het gewoon klunzig dreumesgedrag.

Of er nog meer gevolgen zijn moet de tijd ons leren. De delen die aangedaan zijn zitten vooral in het zicht, maar niet alleen daar. Pas als hij verder komt in zijn ontwikkeling kun je zien of dat zich normaal ontwikkeld of niet.

Tot nu toe doet hij het geweldig. In de week voor zijn eerste verjaardag begon hij met lopen. De kepra, de epilepsiemedicatie, is inmiddels afgebouwd, hij is een kleine ondeugende aap, we moeten hem regelmatig van de eetkamertafel plukken en hij laat zich niet stoppen door het links niet zien. Wat voor ons af en toe doodeng is omdat hij soms aan de linkerkant gevaarlijk op een randje zit en dat niet door heeft.
Voor ons is het een oefening in loslaten. We kunnen hem niet tegen alles beschermen, dan maar wat vaker blauwe plekken of een bult op zijn hoofd. We proberen het zo veilig mogelijk te houden natuurlijk maar we laten hem zelf ontdekken wat kan en niet kan.

Volgende week hebben we een ontwikkelingsonderzoek van de stichting Bartimeus (voor blinden en slechtzienden) en we zullen begeleiding krijgen voor zijn zicht vanuit deze stichting. In maart krijgt Fosse weer een mri, deze keer onder narcose, om te kijken hoe zijn herseninfarct zich heeft ontwikkeld. Een jaar na het infarct mogen we als het goed is ook stoppen met de bloedverdunners. Het laatste medicijn wat hij nu nog krijgt.

Ondertussen is Fosse een vrolijke dreumes, wel helaas een orenkindje net als zijn grote broer. Hij heeft inmiddels buisjes want we zijn al vele oorontstekingen verder sinds het infarct. Het staat los van elkaar, het is gewoon een beetje pech. Maar behalve er slecht van slapen merken we niet zo veel aan hem. Hij is gewoon onze Fosse, onze geweldige schattige niet meer zo kleine baby. Die zijn tandjes blootlacht en probeert iedereen in te pakken met zijn grapjes. Het was een heftig half jaar, maar we zijn er nog en hebben weliswaar nog steeds zorgen, maar ook vertrouwen dat Fosse er linksom of rechtsom wel komt.

Ok en om het af te leren nog één foto, omdat ie zo lief is.

Vleesarm eten (vegetarisch dus maar niet alle dagen) en onze ultieme vervanging voor spekjes.

Een jaar of 11 was ik en ik besloot geen beest meer te eten. Ik hield het acht jaar lang vol tot ik voor een half jaar naar Paraguay vertrok. Een land waar ze nauwelijks weten wat vegetariërs zijn. Ik besloot, mede omdat ik in een gastgezin zou wonen, om weer vlees te gaan eten. In Nederland waagde ik me voorzichtig aan de boterhamworst, het enige wat ik kon verdragen op dat moment. In Paraguay aangekomen werden we onthaald met een waar feestmaal. Kalfstongen! Ik heb het huilend opgegeten, het smaakte heerlijk, maar het was een beetje heftig vond ik dat die tong nog herkenbaar een tong was.

De maanden daarna at ik af en toe wat vlees als het door het eten zat. Mijn gastgezin begreep er niets van, ze dachten dat ik vegetariër was. Haha en ik deed nog wel zo mijn best. Ik at zelfs wel eens een stukje kip als het avondeten weer eens bestond uit een hele kip. Maar dat was geen vlees vonden ze.

In de jaren daarna ben ik vlees blijven eten, vrij bewust, ik wilde het gedoe niet meer en was als vegetariër nogal panisch. Bovendien vind ik vlees op z’n tijd erg lekker. Maar ik wil er wel bewust van genieten. Mijn eerste man vond vlees erbij horen. Hij vond dat vegetarisch maar raar, vagetonisch noemde hij dat en als ik lekker vegetarisch gekookt had vroeg hij: “En waar is het vlees?”. Van hem leerde ik overigens wel wat echt lekker vlees is.

Mijn huidige man vind vlees net als ik lekker maar ook vaak helemaal niet nodig. En omdat we samen bewust proberen te bedenken wat wij kunnen bijdragen aan een beter milieu hebben we op een goed moment besloten om echt bewust te gaan proberen minder vlees te eten. We aten al lang niet alle dagen vlees, maar gehakt door de pastasaus was toch wel lekker makkelijk.

Inmiddels eten we eigenlijk bijna alle zelfgekookte avondmaaltijden vegetarisch. De ene keer eten we een vleesvervanger en de andere keer eten we een maaltijd waarin gewoon geen vlees hoort. Eigenlijk vind ik die maaltijden vaak het lekkerst.

Toch blijft het soms lastig. De oudste wil vaak sowieso geen dieren eten, maar vleesvervangers vind ze ook niet echt lekker. De middelste is een echte carnivoor, hij is dol op worst en spekjes. Op brood of bij het eten. Hij laat zich nauwelijks foppen. Het ziet er vaak wel uit als vlees maar hij neemt enthousiast een hap om vervolgens te zeggen dat hij het niet lekker vindt.

Maar langzamerhand ontdekken we steeds meer dingen. Zo hebben ze het totaal niet in de gaten als wij mexicaanse saus of bolognese saus maken met vegetarisch gehakt. Wij vinden het zelf in elk geval nog steeds heel lekker. En we hebben heel wat vega rookworsten de revu laten passeren, de meesten leken er niet eens op, sommige waren ronduit vies maar de Vales vega rookworst leek er juist niet echt op van buiten maar smaakte verrassend lekker rokerig. Zelfs Lucas vond die wel lekker.

En wat we tot nu toe niet echt konden vervangen waren de uitgebakken spekjes. Die van de vegetarische slager vonden we toch niet vergelijkbaar. Ze kwamen sowieso niet door de Lucas-test. Tot we dit ontdekten:

Wat is dat?! Ziet er niet heel lekker uit he? Het is ons geheime recept, eigenlijk gepikt van Pierre Wind, je weet wel, die gekke drukke kok. Het zijn gebakken kappertjes (Pierre frituurt ze maar wij hebben geen frituurpan). Je bakt ze in een flink laagje olie, niet te hard, ze springen een beetje open en dan zijn ze goed, je laat ze uitlekken op keukenpapier en klaar. Gebakken kappertjes zijn heerlijk knapperig, niet meer zuur maar lekker zoutig. Lucas, die echt geen kappertjes lust maar dol is op spekjes vond ze net zo lekker als spekjes zei hij. Ook Lotte strooide ze enthousiast over haar eten. Ik had twee potjes kappertjes gemaakt, maar dat was eigenlijk niet genoeg!

Echt een topvervanging voor uitgebakken spekjes dus, heerlijk in pasta met roomsaus, rucola, cherrytomaatjes en pijnboompitjes, lekker in salades. Iedereen aan de kappertjes!

Koningsdag 2019

De stand van zaken na koningsdag 2019, min al het zelf gekochte speelspul want dat was mee naar bed.

Ik had nog een verslag willen schrijven over koningsdag 2019 maar doordat we gelijk daarna op vakantie gingen is het er nog niet eerder van gekomen. Koningsdag 2019 op het Bredewegfestival was weer een geslaagde editie, ik weet niet meer waarom ik vorig jaar dacht wel een jaartje over te kunnen slaan want dit is echt veel te leuk om te missen.

Eigenlijk was ik van plan om niets te verkopen want dat is zo’n gedoe altijd en ik wilde zelf rondlopen met de kinderen en tweedehands kleding kopen. Maar ja toen besloten de kinderen zelf dat ze spulletjes wilden verkopen, ook omdat papa had gezegd dat er geen ‘nieuw’ speelgoed kon komen voor ze oud speelgoed hadden weggedaan. Plan mislukte een beetje, ze wilden alleen dingen weg doen die juist nog leuk zullen zijn voor Fosse dus uiteindelijk voorzagen wij ze van spulletjes om te verkopen.

Op het allerlaatste moment zocht ik de kleertjes en luiers uit die te klein waren geworden en propte ze in twee dozen.

We vertrokken op de dag voor koningsdag al naar Amsterdam en sliepen uiteindelijk heel knus met z’n vijven in mijn oude kamertje. Daar staat tegenwoordig een stapelbed met tweepersoons onderbed, matras op de grond voor Lotte en Fosse sliep uiteindelijk maar in de wagenbak waar ik hem gauw uitplukte en meenam naar een andere kamer voor de nachtvoedingen want hij wil het nog wel eens op een brullen zetten. We hadden een wonderlijk goede nacht en zaten pas ergens tegen 8.30 u aan het ontbijt. Laat voor koningsdag maar het was erg regenachtig en nog behoorlijk rustig buiten.

Om 9.30 zat ik buiten met de kinderen en onze spullen. Ik besloot het gewoon te proberen en te stoppen wanneer ik geen zin meer had. En het liep hartstikke goed! Mensen waren enthousiast over de kleertjes en de bak werd steeds leger en leger. En tot mijn stomme verbazing kwamen er ook mensen op de wasbare luiertjes af. Jonge ouders in wording die het graag wilden proberen, er over hadden gelezen of een consult hadden gehad. Met veel plezier deelde ik ze mijn kennis en verkocht ik ze voor weinig wat luiertjes die Fosse te klein waren geworden. Echt heel leuk dat er mensen in geïnteresseerd zijn en ik ze op deze manier een beetje op weg kon helpen.

Om 11.30 u besloot ik dat het wel mooi geweest was, mijn bak met kleertjes was bijna leeg, de kinderen zaten inmiddels bij de poppenkast en mijn buurvrouw had zo veel spullen dat ze best wat extra ruimte wilde. Op de valreep verkocht ik nog wat luiers en laatste kledingstukken en pakte ik mijn boeltje in.

De rest van de dag besteedde ik met mijn gezin rondslenterend door de straten. In wisselende samenstellingen. Ik ging op pad met Lotte, we kochten een grote bak met loomspulletjes. Een rage die al lang voorbij is, maar onze kinderen waren toen nog te klein en nu vinden ze het hartstikke leuk. We hebben er al de hele vakantie plezier van.

Ik ging ook op pad met Lucas, want met papa geld uitgeven lukte haast niet. Hij kocht wat speeltjes en een drakenknuffel en was helemaal gelukkig.


Ik ging ook op pad met beide kinderen, om 15.00 u mochten ze van ons bij de snoepkraam iets uit gaan zoeken. Ze wisten al precies wat dat moest worden en waren er helemaal gelukkig mee allebei.

We ging ook nog wat maken.

En dit was het geweldige eindresultaat:

De vleugels kunnen op en neer bewegen.

We aten wat bij de vele foodtrucks en vermaakten ons bij repair kids waar een hele berg oude apparaten lag.

En zo gingen we naar huis met een oude brace, spiralen, klankschalen uit oude telefoons, een stok met slingers er omheen, een berg speelgoed, een bak houten kralen, wat kleding voor Fosse en wat kleding voor Lucas, een paar superstoere laarzen, een heleboel loomspullen, een speeltje voor Fosse wat de kinderen hebben gekocht en nog veel meer.

Vooral dat laatste, mijn man heeft flink lopen mopperen over het feit dat we met meer naar huis gingen dan we waren gekomen. Dat was toch niet helemaal de bedoeling. Sorry schat, mijn schuld!

De leukste plek om koningsdag te vieren en nog best duurzaam ook!

Koningsdag 2016, Lucas in het zweefmolentje.

Koningsdag, een feest waar ik al heel lang een grote liefde voor heb. En dat is niets voor niets, ik groeide op in een van de leukste wijken van Amsterdam en eens per jaar was daar een heus festival. Het Bredewegfestival, gevierd op koninginnedag en later natuurlijk op koningsdag. Ooit begonnen als protest voor het behoud van de grote bomen in het middenplantsoen maar uitgegroeid tot een groots en geliefd koningsdagevenement.

In de 34 jaar dat ik oud ben ben ik er misschien 3 keer niet geweest, omdat ik op reis was, op bijspijkerkamp was en vorig jaar omdat het gewoon het beste uitkwam met de vakantie. Verder ging ik elk jaar en toen ik kinderen kreeg met kinderen. Dit jaar wordt Fosses eerste koningsdag, hij zal waarschijnlijk verwonderd om zich heen kijken vanuit de draagzak of draagdoek en verder is zo’n dag wel erg druk voor zo’n kleintje. Gelukkig kunnen we midden in het feestgedruis nog steeds stranden bij mijn ouders en lekker even bijkomen op de bank terwijl we uit het raam kijken naar de hordes voorbijstromende mensen.

Moe gekoningstdagt

Wat ik zo leuk vind aan het Bredewegfestival waarom ik nog steeds elk jaar terug kom is de sfeer, de mogelijkheid om tweedehands spullen te kopen en verkopen en het theater. Er is altijd straattheater, voorstellingen, muziek en tussendoor honderden kinderen (en volwassenen) op kleedjes, foodtrucks en kraampjes. Je kunt de hele dag rondwandelen en dan nog niet alles gezien hebben (maar eerlijk gezegd hoeft dat van mij ook weer niet eigenlijk).

Het is een mooie mengeling van professionele artiesten en kindjes die voor het eerst voor publiek spelen op hun saxofoon… of blokfluit, maar daar wordt ik dan weer niet zo heel vrolijk van.

Straattheater

Wat ook echt enorm sfeerverhogend is is het straattheater. Sommige gezelschappen lopen gewoon door de menigte en halen de gekste fratsen uit. Een paar jaar geleden gingen wij met de twee kinderen nietsvermoedend naar een theatervoorstelling op straat kijken. Al vrij snel werd mijn man uit het publiek geplukt en ik moest ook mee komen. We mochten midden in de voorstelling plaatsnemen en zaten zo eerste rang. En niet alleen dat, we hebben vreselijk gelachen om hoe ze gebruik van ons maakten.

Muziek is ook echt een vast onderdeel, van het lokale buurthuiskoor tot professionele bands. De majorettes heb ik al heel lang niet meer gezien, maar een drumgroep of hoe je dat noemt die door de straten trekt wel. Het is soms een beetje kakafonie van alle geluiden door elkaar en soms kunnen de kinderen de poppenkast niet verstaan omdat er net iets lawaaiigs voorbij trekt, maar echt, dat mag de sfeer niet drukken, dan pauzeert de poppenkast gewoon even.

Kunstfietsen, koningsdag 2017

Voor de kinderen is er ook ontzettend veel te doen. Niet alleen van die lawaaiierige kermisatracties maar ook een schattig kleine zweefmolen, poppenkast, schmincken, schaken, kunst fietsen, knutselen en ga zo maar door.

En Koningsdag is eigenlijk best wel duurzaam, mensen verkopen hun oude spullen in plaats van ze weg te doen en voor een prikkie kun je allemaal mooie, leuke en handige tweedehands spullen op de kop tikken.

Minder duurzaam zijn de vele wegwerpartikelen. Maar ook daar wil de festivalorganisatie graag in bijdragen: Weg met de wegwerpglazen.

Je kunt aan het begin van je bezoek een hardcup kopen van 1 euro. Daarin kun je dan de rest van de dag alle drankjes drinken. Je glas wordt bij de bar gespoeld dus je drinkt uit een schoon glas. Het glas is van jou maar als je wil kun je je glas wel weer inleveren bij de verzamelpunten naast de barren, hier mee kun je het festival steunen.

Kortom, dit is echt een superleuk festival voor jong en oud waar wij nu ook met ons gezin heel graag naar toe gaan en we met volle teugen van genieten. Niet alleen de kinderen, maar wij ook. Ik heb er weer zin in dit jaar!

Oh en wat ik ook nog even wil noemen als een geweldig evenement is de opera op straat aan de vooravond van koningsdag. Alleen bij regen is deze in een nabije kerk, anders op de Bredeweg, elk jaar op een andere locatie.

 

Moe, moeder, moest – terug naar de kraamweek?

Het was de laatste tijd wat stiller dan gebruikelijk hier op mijn blog. Ik was gewoonweg te moe om nog maar iets te kunnen schrijven. In mijn hoofd een soort grote warboel van woorden en zinnen en ik vergat de simpelste dingen. Geen staat van zijn waarin je lekker blogjes gaat schrijven. Ik niet tenminste, hoewel ze misschien best interessant hadden kunnen zijn. In de warrigheid had je waarschijnlijk heel wat van mijn vermoeidheid kunnen proeven.

Uiteraard was de voornaamste oorzaak een baby genaamd Fosse, inmiddels bijna 7 maanden oud en de afgelopen weken een waar spook. Ineens gingen we van één naar twee en uiteindelijk naar veel voedingen in de nacht. Om de twee uur was geen uitzondering dus elke keer als ik net een beetje lekker lag te slapen weer hoorde ik weer de vraag om meer. Mijn borsten voelden als lege theezakjes en Fosse was een soort rupsje nooit genoeg. Er waren nachten dat ik wakker werd omdat hij een voeding wilde maar zo moe was dat ik gelijk weer in slaap viel om vervolgens 5 minuten later weer wakker te schrikken van Fosse die een voeding wilde. Heel effectief…

Overdag liep ik deze dagen als een zombie rond, mijn man en ik liepen over alles te kibbelen en de oudste twee waren uiteraard super vervelend. Of zou dat ook maar gevoel zijn geweest?
Er waren momenten dat ik dacht dat ik beter kon stoppen met borstvoeding, er waren momenten dat ik heel hard “Neeeeee” riep als ik weer eens op commando moest komen opdraven voor een voeding.

“Wat heeft hij toch?” zeiden we tegen elkaar. Wat een luxe was die ene nachtvoeding eigenlijk die we eerder hadden. Tuurlijk heb ik daar ook wel eens op gemopperd, ik zou er veel voor over hebben om gewoon door te kunnen slapen. Alleen die enkele keer dat hij ineens wel langer slaapt word ik zelf altijd dus ik weet niet of ik daar wat mee op schiet.

Ik besloot op onderzoek te gaan. Die tanden dat geloof ik ondertussen wel, hij kwijlt al maanden als een malle maar ik zie niks doorkomen. Ik denk dat hij gewoon voorlopig tandeloos blijft. Ook best fijn want ik moet er niet aan denken dat mijn kleine bijtertje zijn vlijmscherpe verse tandjes in mij zet tijdens het drinken. Of in mijn kin waar hij regelmatig vol overgave op begint te kauwen. Mijn kin is favoriet na de borst. Nee geen tanden dus. En ziek was hij ook niet. Extra dekens of juist minder hielpen niet. Een extra voeding of de hele avond voeden hielpen ook niet. De fles geven voor het slapen gaan en daarna nog de borst was ook niet de oplossing, het leek heel even te helpen, hij werd pas na drie uur wakker. Om vervolgens weer elke twee uur te komen. Nee daar ga ik niet extra voor kolven.

Ik besloot Google maar eens te raadplegen. Dit leek verdacht veel op een sprongetje. Nou houd ik dat niet zo bij en eigenlijk geloof ik niet zo in sprongetjes. Ja wel dat ze er zijn hoor en ook wel dat kinderen zich op sommige gebieden redelijk gelijktijdig ontwikkelen. Maar niet dat ze allemaal precies op dat moment hetzelfde gaan doen. Nee dat kan toch niet? Ik bedoel, mijn kind is uniek.

Toch niet zó uniek heb ik gemerkt. Bij sprongen moet je rekening houden met de uitgerekende datum. Ik dacht dat die sprongen eigenlijk alleen in de eerste maanden zo duidelijk voorkwamen maar google leerde me toch wat anders. Met 6 maanden hebben ze een flinke sprong. Ik moest even terugrekenen want Fosse is 3 weken eerder geboren dan de uitgerekende datum maar ik kwam, stomverbaasd eigenlijk, tot de conclusie dat het gelazer precies rond die 6 maanden was begonnen!

Op zich vond ik het ergens ook wel hoopgevend, dat betekend dat het ook weer over gaat toch? Hoewel ik natuurlijk af en toe mijn twijfels had daarover hield ik me daar toch aan vast. Niet: ‘uiteindelijk gaat het over’ maar: ‘binnenkort gaat het over’ was mijn motto.

En het klopte, na een paar weken dramatisch slapen lijkt het nu weer de goede kant uit te gaan. De meeste nachten komen we weer uit op 1 voeding en Fosse kan inderdaad nieuwe dingen. Hij rolt, hij slaapt vaak wat makkelijker in en wil af en toe zelfs in zijn eigen bedje (de co-sleeper) slapen. Hoera!

Dus nu ik weer een klein beetje boven water begin te komen kan er af en toe ook wel weer een blogje af. Dat vind ik tenslotte hartstikke leuk om te doen. Als ik geen wallen tot op mijn knieën heb tenminste.

Het is real nappy week 2019, wie doet er mee? De leukste kortingen op een rijtje.

Deze hele week is het real nappy week. 22 t/m 29 april worden er flinke kortingen gegeven op wasbare luiers en toebehoren om de wasbare luiers te promoten en meer bekendheid te geven. Deze week is overgewaaid uit Engeland, maar in tegenstelling tot andere overgewaaide tradities (zoals Halloween) vind ik dit nou eens helemaal geen vervelende “traditie”. Het is natuurlijk ook gewoon een commercieel iets, net zoals we steeds vaker black friday en boxingday uitverkopen hebben. Dit is er zo eentje maar dan op wasbare luiergebied.

Ik zal voor jullie de verschillende acties die ik gezien heb op een rijtje zetten.

Nappy’s:

https://www.nappys.nl/wasbare-luiers/real-nappy-week

Nappy’s heeft deze week elke dag een ander merk in de aanbieding met 20% korting.

Maandag 22/4: Little Lamb

Dinsdag 23/4: TotsBots

Woensdag 24/4: Nieuwe Merken (Lighthouse, Tickle Tots, Puppi en iets nieuws)

Donderdag 25/4: Petit Lulu

Vrijdag 26/4: Blümchen

Zaterdag 27/4: Alvababy

Zondag 28/4: Buttons

Op maandag 22/4 (2e paasdag) worden er paaseieren verstopt, via facebook krijg je hier aanwijzingen voor.

Ik heb goede ervaringen met deze site, ze verzenden meestal snel en hebben erg veel verschillende merken, wat fijn is als je niet alleen maar alles van 1 merk wilt hebben.

 

Kidzstore:

https://kidzstore.eu/real-nappy-week/

Kidzstore doet ook mee aan real nappy week, ze werken niet met een kortingscode maar zetten alles wat met real nappy week afgeprijsd is op een aparte pagina van de site, zie bovenstaande link. De kortingen variëren, naar eigen zeggen tot 50% korting, maar volgens mij tellen ze dan de korting die ze altijd hebben staan op de site er bij op.
Ik heb goede ervaringen met deze site, ze zijn snel en doen wat ze beloven.

 

Spulletjes voor spruitjes:

https://www.spulletjesvoorspruitjes.be

Met de code RNW2019 krijg je de hele week 15% korting op wasbare luiers, pakketten en al afgeprijsde artikelen uitgezonderd. Boven de 70 euro krijg je bovendien een fluffy nature overbroekje er gratis bij.
Deze site heb ik al meerdere keren besteld en dat gaat goed en redelijk snel.

 

Klein spook:

https://kleinspook.be/

Met de kortingscode GoReal2019 krijg je tot en met 28 april 10% korting op alles. Daarnaast zijn er via facebook acties, wedstrijden en give aways.

 

De Groene BillenBode:

https://degroenebillenbode.nl/real-nappy-week/

Met de code RealNappyWeek2019 ontvang je 10% korting op het gehele assortiment. Verder verstoppen ze op maandag 22 april, 2e paasdag eieren op de site vanaf 20 uur. Daarvoor kun je het beste hun Facebook event volgen.

 

Babipur:

https://www.babipur.co.uk/real-nappy-week-2019

Een van mijn favoriete Engelse websites is babipur. Hun real nappy week begint echter pas op 29 april. Wat deze precies zal inhouden en hoe de kortingen zijn weet ik niet. Wel weet ik dat bijvoorbeeld Tickle Tots bij deze webshop een stuk goedkoper is dan in Nederland. De verzendkosten zijn ook goed te doen en ze hebben bovendien hele fijne close pop-in overbroekjes (dus niet de snap-in-one versie met absorberende kern in het overbroekje). Ik ga zeker even spieken na 29 april.

 

Lieve luiers:

https://www.lieveluiers.nl/c-4831832/real-nappy-week-2019/

Ook bij Lieve luiers doen ze mee aan Real Nappy week. Ze hebben elke dag een andere aanbieding:

Maandag 22/4: 15% korting op Geffen Baby

Dinsdag 23/4: 15% korting op AppleCheeks

Woensdag 24/4: 15% korting op BestBottom

Donderdag 25/4: 15% korting op Planet Wise

Vrijdag 26/4 GEEN kortingen

Zaterdag 27/4: 15% korting op alle Wolbroekjes en bijbehorende producten

 

Happy Nappy:

https://www.happynappy.nl

Deze website kende ik nog niet. De Bambino Mio overbroekjes zijn gedurende real nappy week maar 10 euro per stuk en er wordt een goed doel gesteund.

Bamboo baby:

https://www.bamboobaby.nl

Op deze site zijn de hele week verschillende kortingen. Zo hebben ze 25% korting op Little Lamb pockets, 20% korting op Petit Lulu en Poops! en 10% op Anavy, Mommy Mouse en Grovia. Ook hebben ze verschillende pakketten afgeprijsd.

 

Wasbaar wonderland:

https://www.wasbaarwonderland.nl

Wasbaar wonderland is op vakantie maar doet wel mee met real nappy week. Met de code evengeduld krijg je de hele week 10% korting op je bestelling. Verder kondigen ze op hun facebookpagina de hele week nog andere acties aan. Zo krijg je maandag 22 april en dinsdag 22 april bij bestellingen boven de 100 euro een Blümchen overbroekje cadeau.

 

Frugi

https://www.welovefrugi.com/collections/ss19-cut-for-cloth?glCountry=NL&glCurrency=EUR

Frugi doet niet mee met kortingen maar hebben op bovenstaande site speciaal de kleding geselecteerd die mooi over wasbare luiers passen. Goedkoop is het niet, maar wel superleuk dus ik deel het toch maar even. Op babipur wordt de kleding van Frugi ook verkocht overigens.
Frugi is een merk wat oorspronkelijk begonnen is omdat een moeder geen goede kleding kon vinden voor over de wasbare luiers, ze dragen real nappy week 2019 dus een warm hart toe.

Kaatje Katoen:

https://www.kaatjekatoen.nl

Kaatje Katoen doet mee met gratis verzendkosten t/m 28 april. Gebruik hiervoor de kortingscode ter waarde van € 4,95.
Kortingscode: echteluiers

Kempense luierkontjes:

https://www.kempense-luierkontjes.be

Bij de Kempense luierkontjes 22-28 april 15% korting op (zwem)luiers, oefenbroekjes, accessoires en billendoekjes met de kortingscode.

Kortingscode: RNW19

Wollie Kids

https://www.wolliekids.nl/c-4043377/snoeten-poetsers/

Vanwege Real Nappy week tot 27 april tot 30% korting op de wasbare snoetenpoetsers/billendoekjes.

Aanvullingen

Mocht ik een webshop (of stenen winkel) hebben overgeslagen die ook meedoet dan hoor ik het graag en zal ik proberen deze zo snel mogelijk toe te voegen aan deze lijst!

 

De magie van glitters en de strijd tegen (micro)plastics

 

De prachtige platen die je met glitters kunt inkleuren.

Eén meisje hebben wij. Een echt meisjemeisje, nou ja, wel eentje die met haar mooie jurken in bomen klimt, viezer dan vies thuis komt van school en haar lange haren die écht niet kort mogen regelmatig draagt in vogelnestdracht. Hoe meer eten er in haar haren verdwijnt, hoe groter het aantal niet te ontwarren klitten.

Dit stoere meisje houd van roze, van jurken en van glitter. Heel erg van glitter. Voor haar verjaardag kreeg ze van opa en oma een prachtige doos met platen met stukjes stickerpapier waarop je glitters kon strooien. Kleuren met glitters. Er zaten ook buisjes in met glitters in de prachtigste kleuren. Erg blij was ze met deze doos, al was het gebruik er van haar nog even ontgaan. Er zaten glitters in en mooie platen, wat wil een meisje nog meer?

Gisteren, na een dagje dierentuin met scouting waarbij ze thuis kwam met een potje zelf gekocht slijm kwamen ineens de glitters weer tevoorschijn. En zoals dat gaat met inventieve zelfontdekkende en ondernemende kinderen zat dat buisje glitters ineens ín het potje slijm. Na wat lekker gekneed had ze glitterslijm. Slijm met glitters, wat kan een stoer meisje nog meer wensen?

De glitters zaten wel verspreid rond haar plekje aan tafel, we mopperden en stofzuigden wat en zeiden dat we dit niet zo fijn vonden. En daarmee was de kous af dachten we. Het was ook rond spitstijd, we gingen eten, we hadden helemaal geen tijd voor preken over glitters.
Vanmorgen werd ik wakker van een soort hoge fluittoon en het geluid van de stofzuiger. Ik dacht dat een van de kinderen weer eens een blokfluit te pakken had maar het bleek mijn man te zijn die obsessief aan het stofzuigen was. Nog moe van een nacht met meerdere voedingen probeerde ik me nog eens om te draaien en me af te sluiten voor het geluid. Helaas, het hielp geen zier en niet veel later kwam er een luid snikkend meisje naar me toe. “Papa heeft het weggegooid!” Brulde ze overstuur. Nou is er soms minder voor nodig dan een potje glitters in de prullenbak om zo’n huilbui te krijgen dus in eerste instantie spreidde ik slechts mijn armen om haar de knuffel te geven die ze nodig had.

Daarna besloot ik toch maar even poolshoogte te gaan nemen en trof een getergde pappa in pyjama met stofzuiger en een dikke frons tussen zijn wenkbrauwen. Met een klein lachje vraag ik wat er aan de hand is en ik krijg een stortvloed van glitterirritatie over me heen. Ik moet nog wat harder lachen, papa’s en glitters zijn blijkbaar geen goede combi.

Ondertussen besluit Lotte in dit moment van onoplettendheid de doos van het project uit de prullenbak te vissen. “NEEEEE!” Roept papa en ik loop snel richting de prullenbak. Ineens voel ik dezelfde paniek die uit zijn woorden spreekt. Ik pak de doos over en ineens zitten ze overal. Glitters! Overal glitters! De keuken en de prullenbak zijn nog tot daar aan toe, maar ze zitten ook op mij! Aan mijn handen, aan mijn kleren, aan mijn voeten en nu vast ook in mijn haar. Help!
Ineens begint de volle omvang van het probleem tot me door te dringen. Glitters op de vloer, glitters op mij, glitters op onze kleren, glitters op onze handen. En op mijn baby die alles in zijn mond stopt. Wie weet hoeveel plastic hij al in zijn buikje heeft zitten. Ok, eigenlijk ben ik daar dan weer niet zo heel bang voor, hij zal het waarschijnlijk wel overleven. Maar toch zet het me aan het denken.

Als wij onze handen wassen spoelen we de glitters zo het riool in. Allemaal kleine plastic dingetjes die zo in het water terecht komen. Als wij onze kleren wassen komen de glitters via de wasmachine ook in het water terecht. En de opgezogen glitters blijven natuurlijk ook niet eindeloos in de stofzuiger zitten. Nou zijn glitters natuurlijk nog niet zo klein als microplastics, maar wie weet hoe goed ze gefilterd worden en waar die toch behoorlijk kleine plakkerige plastic deeltjes allemaal terecht komen. Als we naar buiten gaan verliezen we ook glitters, dat kan niet anders met deze hoeveelheid. Glitters op straat, glitters in mijn moestuin, glitters in ons en in ons eten. Dat kan toch niet helemaal goed zijn?

Ondertussen hoor ik mijn man een glitterpreek geven over plasticsoep, over microplastics en over het milieu. Ineens zie ik Lottes gezicht ernstig kijken, het milieu vind ze heel belangrijk. Ze wil haaien redden, geen beesten eten en maakt zich zorgen over aardbevingen en de klimaatverandering. Ik zou willen dat mijn 7-jarige zich wat minder zorgen zou hoeven maken, dat ze geen nachtmerries zou hoeven hebben over klimaatveranderingen en dat soort dingen. Het zit echter ook in haar aard, ze neemt zulke dingen erg serieus en misschien begrijpt ze ze ook gewoon wat te goed voor haar 7 jaar. Onze 6-jarige zoon maakt zich daar totaal niet druk over, voor hem is het belangrijk dat hij zijn boterham met pindakaas krijgt, dat hij om drie uur een koekje mag en dat zijn net gebouwde legobouwwerk minstens een week mag blijven staan.

De strijd tegen plastic is nu een gezinsproject geworden. Ik ben bezig met shampoobars en zeep testen zodat we de shampoos met microplastics en de plastic flessen kunnen verbannen, we gaan het glitterschilderij nu kleuren met gekleurd zand en we geven de kinderen hun brood altijd mee in een trommeltje, nemen altijd een tasje mee als we boodschappen gaan doen en vertellen onze kinderen over plastic, verspilling en dat we zuinig moeten zijn op de aardbol. We hebben er in elk geval eentje mee, de glitters zijn manmoedig verbannen en de eerstvolgende keer dat Lotte ziet dat we iets met plastic meenemen zullen we het waarschijnlijk te horen krijgen. Op naar minder plastic op plekken waar het niet hoort!

Ken jij dat verhaal van die vrouw die ‘s nachts op slippers door tuin sluipt met een zaklamp?

Kennen jullie dat verhaal? Dat verhaal van die vrouw op slippers in de tuin met een zaklamp? Dat verhaal gaat over mij en is dus waargebeurd.

Het is 21.50 u, mijn man heeft een vergadering en ik heb inmiddels 3 kinderen zo verdat ze zijn gaan slapen. Ik heb stiekem een paar paaseitjes gesnoept en ik bedenk wat ik allemaal nog moet doen. Boodschappen opruimen, de vaatwasser aanzetten, de luierwas opbergen, de was ophangen. Mijn blik gaat naar het raam, het is donker, ik moet de gordijnen nog dicht doen. En ineens zie ik in de verte twee witten vlekken, mijn moestuinmutsen!

Moestuinmuts

Moestuinmutsen zul je denken? Maar moestuinfanatiek als ik ben moest ik dat nieuwe hebbendingetje natuurlijk gelijk gaan proberen. En ik ben best enthousiast, alleen af en toe vergeet ik ze er terug overheen te doen. Ze hingen allebei nog in het klimrek. Nee wij hebben geen klimrek in de tuin voor de kinderen. Dat zouden ze toch niet gebruiken, ze klimmen liever in dingen die daar niet specifiek voor bedoeld zijn. Ik heb dus klimrekken voor mijn planten. Daar staan in de zomer de tomaten, komkommer en courgette tegenaan en in het voorjaar de peultjes. Dit jaar test ik ook nog een minipompoen die ik er langs zou moeten kunnen leiden. Ik moet alleen nog even kijken hoe ik alles kan combineren.

Maar goed, die moestuinmuts hing dus nog in het klimrek en het had net flink geregend. Eigenlijk stond ik al in de ik-hoef-de-deur-niet-meer-uit-stand dus ik liep rond in een legging en een shirtje. Ik besloot ze toch nog even er overheen te gaan doen dus ik trok gauw een vestje aan en de slippers van mijn man. Die zijn weliswaar iets te groot, maar niet zo groot dat ik er niet op kan lopen. En eh ja, de mijne ben ik eigenlijk al een tijdje kwijt, geen idee waar die zijn, in ieder geval niet op de plekken waar ze horen.

Een slak!

Ik deed eerst de ene muts en toen de andere en toen ineens zag ik het… een slak. De eerste mikte ik in de bosjes verderop, geen zin om verder weg te lopen. Maar toen zag ik een tweede en een derde. Ik pakte een oud emmertje en voor ik het wist vond ik nog meer slakken. Ik zocht eerst mijn bak af, toen er omheen en ja toen toch maar naar de andere bakken. Muts er weer af (je bént een moestuinmuts zul je nu wel denken) en slakken zoeken maar. Ik besloot toch nog maar even mijn zaklamp te halen want wie weet wat ik in het donker over het hoofd zie. Nou dat bleek nuttig te zijn. Ik vond de ene na de andere slak rond mijn bakken. Ik dook de bosjes in, maar ja ik zag daar een slak en die slak moest weg. Ik verloor mijn slipper en stapte met mijn sok in de natte aarde, jakkie. Na wat gebalanceer had ik hem aan mijn voet maar al stuntelend tussen de natte struiken en mijn bakken verloor ik al gauw de ander. Mijn vest was inmiddels goed nat. Maar he, ik had wel een hele emmer vol met slakken.

Ik twijfel nog wat nou de beste manier is om met die beesten om te gaan. In de groenbak gooien heeft geen zin, volgens mij kruipen ze er gewoon weer uit. Ze bruut vermoorden kan ik ook niet zo goed, ze zullen vast hun nut hebben, alleen niet hier in mijn tuin. Ik heb ze aan de voorkant van mijn huis naar de overkant van de straat gebracht en in het gras uit mijn emmer gegooid. Ze vinden dat gras vast niet zo lekker maar ik hoop dat ze niet massaal terug de weg oversteken, mijn voortuin doorkruisen, mijn tuin oversteken en dan weer in mijn moestuin kruipen. Of ben ik nu veel te lief voor ze en krijg ik ze geheid weer terug in mijn moestuin? Slakkenexperts meld u!

Hoe wij onze kinderen stimuleren de wereld te ontdekken (en hoe we dan soms met onze handen in het haar zitten).

Regelmatig verschijnen artikelen over hoe belangrijk het is dat kinderen zelfstandig kunnen spelen. Hoe goed het is als ze de wereld mogen onderzoeken en hun eigen fouten maken en corrigeren zonder dat papa en mama of andere begeleiders er bovenop zitten en vertellen hoe het moet.

“We ontnemen kinderen de kans om zichzelf te ontdekken” kopte Trouw al in 2014, het is een van de vele artikelen die geschreven zijn over spelen zonder toezicht van ouders.

Eigen avonturen

Wij vinden het erg belangrijk dat onze kinderen hun eigen avonturen mogen creëeren en beleven.  Dat betekend dat we ze regelmatig volledig hun eigen gang laten gaan. De oudste twee dan, de jongste is daar op die manier natuurlijk nog niet aan toe. We laten binnen ‘vrij’ met spelen en hoewel we het liefst wel een aantal regels hanteren om de chaos binnen de perken te houden en uiteraard regels hebben vanwege de veiligheid is het hier regelmatig een grote bende. We hebben ook al een hele tijd geleden gemerkt dat ze ruzies veel beter oplossen als wij niet in beeld zijn. Dan kunnen ze het ineens zelf terwijl als wij ons er mee bemoeien dan heb je kans dat het alleen maar erger wordt. Wel zitten wij af en toe wanhopig met onze handen in het haar als we de ruimte bekijken waar de kinderen samen zonder ons gespeeld hebben. Over het algemeen zijn er dan kamers verbouwd, meubelstukken verplaatst, vinden we stukken plakband aan de muur waarmee ze een deken hebben opgehangen voor een hut en het speelgoed ligt bezaaid over de vloer.

Regels?

Vierdubbele boterham met pindakaas en hagelslag van Lucas.

Regels die wij hebben zijn dat ze hun troep zelf weer op moeten ruimen (ok, dat onderdeel moeten ze nog wel leren), dat ze geen gevaarlijke dingen mogen doen (gelukkig zien wij dat meestal niet) en dat ze geen dingen stuk mogen maken (ze doen hun best hoor).

En dan smeren ze hun eigen brood, heel handig en soms ook best grappig. Soms vind je overal hagelslag of maken ze een dubbeldekkerboterham. Soms strooien ze taartversiering op hun brood omdat het zo lekker is. Maar ze zorgen ook goed voor zichzelf, zorgen dat ze eten, maken boterhammen met kaas en pindakaas. We moeten het soms nog wat bijschaven, maar het zelf een boterham smeren op zich vind ik supergoed ;-).

Wat onze kinderen ook heel veel doen is knutselen. Ze bedenken zelf een plan, vragen of ze bepaalde materialen mogen hebben en gaan aan de slag. Niet de uitkomst is belangrijk maar het proces. Ze zijn vaak heerlijk bezig met verzinnen hoe ze dingen kunnen maken, hoe ze dingen kunnen oplossen en leren ook flexibel te zijn want het wordt lang niet altijd precies wat ze in gedachten hadden.

Buitenspeelkinderen

Wat wij ook echt heel graag willen is dat ze lekker naar buiten gaan. Niet elk kind vind buiten spelen leuk. Echt afdwingen kun je dat niet. Maar het helpt denk ik wel als ze het gevoel hebben dat ze buiten prachtige avonturen kunnen beleven. Dat kan best moeilijk zijn als je niet in een omgeving woont waar ze vrijelijk kunnen spelen. Wij zelf hebben het geluk van een grote tuin. Een van de dingen die we erg belangrijk vonden toen we een nieuw huis zochten.

Hoewel wij in een groene omgeving wonen voor stadsbegrippen konden we de kinderen in het begin echt nog niet zelfstandig buiten de tuin laten spelen. Te veel water, geen zwemdiploma’s en geen speelgelegenheid zonder een paar keer te moeten oversteken. We zijn wel voorstander van zelfstandig buiten spelen, maar we willen onze kinderen ook wel heel graag groot zien worden. Buitentuins krijgen ze mondjesmaat steeds meer vrijheid om zelf op ontdekking te gaan. Ze kunnen niet wachten!

Rommeltuin

Maar tot die tijd vermaken ze zich ook heel erg goed in onze rommeltuin. Soms zou ik willen dat er niet overal gaten in de grond zitten van gravende kinderen en dat het er wat netter uit zou zien. Maar als ik dan weer zie met hoe veel plezier de kinderen buiten op ontdekking gaan en dingen verzinnen en onderzoeken druip ik maar weer af met mijn volwassen tuinideeën. Ik hou me wel bij mijn moestuin. Oh ja en de voortuin ziet er best aardig uit, al mogen we wel weer eens onkruid wieden.

Achter in de tuin staat een grote trampoline, daar springen ze niet alleen op, ze vinden het ook een heerlijke speelplek. Ze griezelen er van de beestjes die zich er verzamelen en leren langzamerhand hoe niet eng ze eigenlijk zijn. Daar achter staat een uit de kluiten gegroeide haag van grote dikke struiken. Struiken waar je in kunt klimmen tot je hoofd er bovenuit steekt. Struiken waar je je onder kunt verstoppen en waar je achterlangs kunt lopen. Naast de trampoline staat de zandbak en is er een stuk tuin wat vrij wild is geworden met boomstammen begroeid met klimop en meer van dat soort dingen.

Regelmatig zijn de kinderen uren bezig in de tuin terwijl wij andere dingen doen. We kijken natuurlijk wel met een half oog, maar laten ze voornamelijk hun gang gaan. En sommige dingen wil je ook niet zien. Dan zit er weer een gat in het gras, hebben ze met een keukenschaar mijn planten gesnoeid of ontdekt dat je tegels kunt lichten met een (kinder)schoffel. In de zandbak liggen bakstenen en dakpannen en zand ligt uitgestrooid over de tuintafel, vermengd met stoepkrijt wat ze op diezelfde (metalen ruitjes) tafel hebben ‘geraspt’ tot poeder.

Wanhoop of genieten

Soms vervuld het me met wanhoop als ze weer eens aan mijn moestuinspullen hebben gezeten. Of zoals vorig jaar toen Lucas trots met een eigenhandig geoogste bos wortelen aan kwam zetten. Worteltjes die nog flink moesten groeien of in de moestuin mochten blijven staan tot we ze gingen eten.

Maar dan zeggen we weer tegen elkaar dat we hebben wat we wilden. Zelfstandige inventieve buitenspeelkinderen die eigenhandig verzonnen avonturen beleven en de natuur ontdekken. Want Lucas weet precies wat de worteltjes zijn en vind niks lekkerder dan verse uit de moestuin. En Lotte is weliswaar een echt knutselmeisje met jurkjes, maar ze houd ook echt van ravotten, klimmen en vies worden.

Ja en eigenlijk ben ik best tevreden met onze rommeltuin. We zijn dan ook gestopt met dure tuinplannen maken, we maken er gewoon een soort natuurspeeltuin van. Met een aantal dingen die we zelf prettig vinden natuurlijk. Een plek om heerlijk te zitten, een moestuin, ruimte voor de fietsen. Maar verder is de tuin toch ook echt wel het domein van de kinderen. Ik kan niet wachten tot we Fosse in de tuin los kunnen laten om op ontdekkingstocht te gaan!