In het ziekenhuis dacht ik er geen moment over na. Die wasbare luiertjes die thuis lagen te wachten waren na het harde werken ver naar de achtergrond geschoven. Eerst moest er geslapen worden, borstvoeding gegeven worden en vooral heel veel bewonderd en geknuffeld worden. Thuis gekomen kregen we kraamzorg, helaas niet de uren waar we recht op hadden maar maar de helft. Stress hier in huis. Ik keek elke dag als de kraamzorg weg was even liefkozend naar de wasbare luiertjes. Ik wilde ze graag proberen, maar mijn kraambrein was niet opgewassen tegen het idee dat ik hierover met de kraamhulp van mening moest wisselen. Of dat ik haar dingen zou moeten uitleggen die ik zelf nog niet begreep. Dus op dag 10 toen de kraamzorg, die we uiteindelijk verlengd en het normale aantal uur kregen overigens, eindelijk weg was schoof ik gauw een wasbare luier aan de billen van onze zoon. Oei wat was hij nog klein en wat had hij minibilletjes.
De eerste dagen daarna was het nog wel zoeken en proberen, af en toe lekte het maar meestal ging het eigenlijk wel goed. Niet elk systeem bleek goed te werken, maar de meeste dingen bevielen wel. Ook mijn man besloot toch een sprong in het diepe te wagen en ging ook aan de wasbare luiers. Al gauw kreeg Fosse alleen nog ’s nachts een wegwerpluier aan. Maar op het moment dat we niet meer elke voeding hoefden te verschonen omdat hij niet meer elke keer poepte begon het toch wel wat nijpend te worden. Menig keer vonden we die wegwerpluier ergens halverwege zijn knieën met een prachtig bouwvakkersdecolleté. Och och, zo jong al! Dat was het moment, ik denk dat hij een dag of 15 oud was dat we, of misschien besloot ik dat wel in mijn eentje, dat kan ook, besloten dat we ook ’s nachts over gingen op wasbare luiers. We begonnen met de close pop-ins die we hadden liggen maar die ik wel erg dik vond voor overdag. En dat ging wonderwel goed in die eerste tijd. Later besloot ik Anavy one size voor de nacht te kopen, maar dat was pas toen Fosse alweer 2,5 of misschien zelfs 3 maanden oud was.
Nu, met ruim 4 maanden kan ik zeggen dat hij eigenlijk nooit meer wegwerpluiers aan heeft gehad. Het bevalt ons echt prima. Af en toe is het even zoeken en inmiddels groeit hij hard. Soms passen dingen die eerst niet pasten ineens heel goed en dingen die steeds goed pasten moeten een standje groter of kunnen niet meer. Dat hele prille is er nu wel af, we zijn ervaren wasbare luier gebruikers geworden!