Daar zit ik weer hoor, aan de melkmachine. Fosse is vandaag naar de opvang met een hele lading flesjes zuinig door mij opgespaarde melk en nu moet ik er dus aan geloven. Ik probeer mezelf voor te houden dat het echt véél fijner is dan de hele nacht om de twee uur voeden, maar afgezien van de hoeveelheid slaap die dan veel te weinig is vind ik om de twee uur voeden eigenlijk een stuk fijner dan kolven.

Terwijl ik kolf zit ik dit te typen want ik wil graag afleiding. Soms heb ik wel het idee dat de melk dan minder goed stroomt, maar 20 minuten geconcentreerd naar die flesjes zitten staren is toch ook niks. Ik probeer te denken aan Fosse en aan dat hij mijn melk nodig heeft. Hij krijgt namelijk niets anders dan mijn melk dus ik kan er moeilijk ineens mee stoppen. Nou ja kan wel natuurlijk, maar ik wil dat helemaal niet en ik weiger vanwege die hekel aan kolven maar te stoppen of kunstvoeding te gaan geven. Daarvoor vind ik de borstvoeding dan weer te belangrijk. Maar op zulke momenten, dat ik vast zit aan dat apparaat betrap ik mezelf wel eens op de gedachte dat het toch een stuk makkelijker zou zijn als hij gewoon kunstvoeding kreeg.

Kunstvoeding

Maar als hij kunstvoeding kreeg dan had ik hem de afgelopen dagen toen hij ziek en koortsig was niet kunnen troosten aan de borst. Dan waren de nachten helemaal een drama geworden want nu werd hij na een tijdje krijsen toch elke keer wel rustig als hij bij mocht drinken. Blijkbaar is dat even nodig nu, alleen jammer dat mijn wallen nu tot op mijn knieën hangen, maar ach, het gaat vast weer over. Ja toch? Alsjeblieft?

Terug naar die kolf, op het ritme van het zuigen van dat apparaat probeer ik te typen. Lekker poëtisch. Ik kijk nog eens naar de melk die er uit spuit. Dat geeft me dan wel weer voldoening. Ze doen wat ze moeten doen. Ik kijk de mililiters van het flesje vol, ik zit al bijna op 50 aan beide kanten, maar ik hoop toch dat dat nog een heel stukje meer wordt want hoe meer ik vandaag kolf, hoe minder ik hoef bij te kolven de komende dagen. Helaas heeft Fosse vannacht om de 2 uur gedronken en 4 voedingen gehad. Mijn borsten waren dus bij het ontwaken niet echt meer vol te noemen. Sterker nog, het lijkt er op dat ik met 1 kolfbeurt misschien zelfs geen hele voeding bij elkaar krijg.

Nou ja, een hele voeding is ook een beetje een onduidelijk begrip, want ik heb geen idee hoe hij normaal drinkt en ik denk dat hij vannacht geen 120 cc per keer heeft gedronken, maar ja, zeker weten doe ik het niet. Maar 120 cc is wel de hoeveelheid die meestal wel op gaat met de fles. Meer blijft vaak staan, minder lijkt vaak te weinig. Dus 120 cc is mijn streven. Ik zit op 90, nog éven 30 cc eruit zien te persen.

Hoe krijg ik een hogere productie?

Ik besluit Google nog eens aan te zwengelen, want hoe krijg ik nou de meeste kolfopbrengst? Moet ik dan heel vaak kolven of juist lekker een tijd er tussen laten. Ik hoop natuurlijk op het laatste. 

*pauze*

Google leert mij dat je beter vaker kunt kolven dan minder vaak en lang. Jammer! Ook zie ik dat je kunt proberen je borsten te masseren. Het is wat onhandig met een dubbelzijdige kolf, maar gelukkig ben ik handig genoeg om dat zonder knoeien te doen. En warempel, ineens komen er weer straaltjes in plaats van alleen maar druppeltjes.

Ik besluit tussendoor met mijn handkolf eventueel nog even extra te stimuleren voor een betere productie. Ik heb nu in elk geval 130 cc gekolfd. Dus een hele voeding. Wel jammer dat ik met voeden zelf normaal veel sneller klaar ben. Maar ach je moet er iets voor over hebben. Ik koppel mezelf af, ik ben weer vrij! Tijd om iets te gaan doen wat niet kan als ik aan het kolven ben. Huppelen door de kamer, een opera aria zingen of naaien, zoiets. VRIJHEID!