Als we over nachtvoedingen praten gaat het meestal over baby’s die ’s nachts de borst of fles krijgen. Wij hebben nog elke nacht een nachtvoeding, ik vind het meestal prima, of laat ik het anders zeggen, ik had ze liever niet gehad, maar ben best tevreden met het feit dat het er maar eentje is en niet meer. Sommige nachten heb ik grote moeite om wakker te worden en mezelf er toe te zetten. Het is dat Fosse het binnen no-time op een krijsen zet als ik het niet snel doe wat me er toe zet om toch met de slaap nog in mijn ogen te zorgen dat hij snel aan mijn borst ligt. Gelukkig drinkt hij tegenwoordig niet meer een uur, maar een half uur zijn we er toch wel zoet mee. Ik heb een heel ritueel voor die ene voeding die volgt op de late avondvoeding rond 23 uur. Ik zet mijn bed rechtop, nou ja het hoofdeinde dan, ga plassen. Trek een vestje aan, pak mijn waterfles en mijn kleine voedingskussen en dan geeft mijn man Fosse aan. Terwijl hij aan de borst lurkt lurk ik aan mijn waterfles want van borstvoeding geven krijg ik steevast enorme dorst. Na de voeding leg ik Fosse terug in de co-sleeper die aan de kant van mijn man staat en dan ga ik nog een keertje plassen (want ja ik heb net een halve liter water gedronken) en weer verder slapen. Meestal ben ik een klein uurtje verder alles bij elkaar.
Maar sommige nachten… sommige nachten bespringt het hongermonster mij tijdens het voeden. In het begin had ik dat bij elke voeding, Fosse aan de borst leggen zorgde bij mij voor verzengende dorst en schreeuwhonger. Inmiddels is die verzengende dorst gewone dorst geworden maar bij tijd en wijle heb ik ineens weer schreeuwende honger. Vannacht bijvoorbeeld, ik zat te voeden en ik kon bijna niet meer blijven zitten van de honger. Bijna had ik mijn man wakker gemaakt om boterhammen voor me te smeren, maar dat vond ik toch een beetje sneu om 4.30 u ’s nachts. Ik heb de voeding uitgezeten met mijn fles water en vervolgens Fosse bij hem achtergelaten om in het holst van de nacht naar beneden te sluipen voor een paar boterhammen. Boterhammen met pindakaas zijn favoriet op zulke momenten, heerlijk. Uiteindelijk werden het vier boterhammen en kon ik 10 minuten later weer met gestilde honger mijn bedje in kruipen en verder slapen. Dat zijn pas nachtvoedingen!

Hadden (of hebben) jullie ook van die dorst- en hongeraanvallen tijdens het borstvoeding geven?